Nee, het is geen sprookje, onze eerste “tiener” is een feit! Gerda Fontijn vergezeld ons vanaf het eerste uur.. Samen lopen we in Heiloo en Egmond al meer dan tien keer de Drie Bronnen Pelgrimsroute. Omdat we elkaar inmiddels al wat beter kennen, net als de mensen aan de route, worden de contactmomenten vertrouwd. Gekscherend noemen we Gerda onze ‘’eerste tiener’’, de eerste die als koploper schittert op de pelgrimslijst. Na de tiende wandeling hield het niet op. Daar kwam gewoon een “elfje”. Toch weer terug naar het sprookje. Thuis zocht ik direct naar een bijpassende stempel en vond een oude doos met Sneeuwwitje en de zeven dwergen- stempeldoos. Als bezegeling namen we de stempels mee en alle pelgrimskabouters van die dag kregen een sneeuwwitjestempel.
En toeval bestaat niet, maar Gerda had die dag een rode puntmuts op. De werkelijkheid is serieus en leuker dan je denkt. De glimlach van mensen die ons al zien aankomen met het boekje, spreekt boekdelen. Het lijkt wel of het steeds leuker wordt en de weg naar veertig zo gek nog niet is. We lopen steeds vaker in kleine groepjes van vier vanwege de corona maatregelen. Een uitkomst voor nu. Gerda is als koploper natuurlijk niet alleen Odile uit Rotterdam, Johan uit Heemstede en Marcel uit Haarlem stormen ook af op hun tienerschap. Het is dus werkelijk waar, sprookjes worden werkelijkheid en we hopen nog vele jaren gezond en gelukkig door te wandelen met elfjes en kabouters.
Recente reacties