Wanneer je op pelgrimstocht gaat naar Jeruzalem, is het bijna onmogelijk om niet gecharmeerd te geraken door de Sufi Trail als je leest dat de trail de oude Ottomaanse pelgrimsroute naar Mecca volgt. Bij de voorbereiding van mijn tocht heb ik er eerst aan gedacht om één van de oude kruisvaarders routes te volgen. Dat schuurde met mijn pacifistische overtuigingen. De ontdekking van de Sufi Trail was in die zin een gods geschenk.
Pelgrimeren in de 21ste eeuw is voor mij meer dan het zich begeven naar een heilige plek. Natuurlijk is Jeruzalem belangrijk omwille van de hoge symbolische waarde. De stad is de sacrale plek waar drie religies thuis zijn.
Hoe meer oostwaarts, hoe meer de vertrouwde wereld verdwijnt. Begint dan niet het pelgrimeren, wanneer je er als pelgrim in slaagt om vertrouwde manieren van waarnemen en oordelen breed te houden? Dat vergt oefening en geduld.
Ik volg als voorbereiding een cursus Turks in de hoop dat dit zorgt voor enige soepelheid bij ontmoetingen.
Inmiddels is mijn nieuwsgierigheid wel gewekt naar het Soefisme. Mijn kleine inleesronde leert mij dat het verre van eenvoudig is dit fenomeen te omschrijven. De mystieke traditie van de Islam, islamitische mystiek, het mystieke hart van de islam om enkele boektitels op te sommen.
Op 19 april begint mijn ontdekkingstocht. Ik heb er vertrouwen in. Het gaan van de weg zal onverwachte antwoorden geven. Konya, het doel van deze etappe, houdt het verlangen levend. In juni hoop ik kersen te eten in de stad van Mevlana.
Marcel Schuurmans
Recente reacties