Een kort verhaaltje over mijn ervaringen als Sufi-trail wandelaar in Heiloo. De eerste keer dat ik de wandeling deed, was een mooie dag en ik genoot van de indrukken die ik voor het eerst op deed.. Die dag was een geslaagde dag, ook al was ik erg moe geworden, zo de eerste keer. De volgende wandeling viel wat tegen door de regen die op die dag met grote hoeveelheden uit de hemel kwam. Ik was er gelukkig goed op gekleed dus het viel erg mee, maar … een mooi zonnetje is te prefereren. Op latere wandelingen gebeurde dat dan ook en dan zijn het ook zeer ontspannen wandelingen waarbij een lunch in de buitenlucht erg plezierig is.
Toentertijd, alweer bijna twee jaar geleden, liepen we nog zonder een boekje achter onze gidsen Sedat en Iris aan. Bovendien slechts om de twee maanden in grote groepen? Door de covid maatregelen zijn de groepen nu gedecimeerd tot een man of vier die angstvallig op gepaste afstand van elkaar wegblijven. Dit heeft gelukkig op het humeur van de wandelaars geen effect gehad. Ook is het zo dat we bijna wekelijks, in plaats van om de twee maanden, een wandeling ondernemen.
Wat ik erg fijn vind, is dat de wandeling iedere keer toch weer anders beleefd wordt. Niet alleen doordat we in mooi of slecht weer, voorjaar, zomer of herfst lopen, maar ook omdat de route gevarieerd wordt. Met slecht weer wordt er weleens een stukje afgesneden. Met Sedat hebben we vorig jaar nog een stukje erbij bedacht dat over het Willibrordusterrein langs het VVV kantoor met de Verhalenkamer naar het landgoed Ter Coulster gaat. Vandaar loopt het vervolgens door naar de Witte Kerk en wat verderop sluit het weer aan op de oude route. Ook door het bos nemen we wel eens een ander paadje. Bijvoorbeeld eerst langs de Kattenberg in plaats van direct naar de weilanden. Ook daar zijn weer variaties gemaakt of lopen we zomaar tegen de klok in.
En, niet te vergeten, de wandelaars zelf die met je mee wandelen. Het zijn altijd weer aardige mensen waarmee je je verhalen kunt delen. Intussen is er een mooi boekje verschenen met kaarten, mooie verhalen en wijze teksten, waarin we stempels kunnen vergaren van verschillende plekken die we tijdens de wandeling aandoen. Ook zijn er nu wandelaars die zelf een stempel hebben laten maken. Gerda, Fatima, Iris en Sedat hebben er een. Fatima heeft een heel mooie stempel, maar alle stempels zijn sowieso gewild. Langs de route krijgen we ze bij de Willibrorduskerk, waar een labyrint voor de deur ligt en ook bij het Oesdom op het terrein van ‘Onze Lieve Vrouw ter Nood’. Laatst is er nog een stempelkastje bijgekomen op de Adelbertus Akker dat door Sedat gemaakt is.
Kortom, ik kan de wandeling in Heiloo zeer aanbevelen om de schoonheid en variatie. Ikzelf zal er herhaaldelijk weer aan meedoen.
Recente reacties